hola

Bir müzisyen olarak, çaldığım enstrümanların sadece ritm üretiyor olmalarının zaman zaman sıkıntısı çektim.. Zihnime düşen doğaçlama melodiler hep bir yerlerde saklı kaldı, aman onlar da saklı kalsın ortalık melodiden kırılıyor zaten :)

Ritm adamlığı, her zaman tam olduğum şeydi. Evrenin ve kuşkulu sonsuzluğunun gizlisinde, saklısında, 4/4'lük bir ritmin bitmeyen metronomunu duydum hep. Tık tık.. Sonsuza kadar süren tınlamalar ve bu sonsuzluğa kattığımız her sessiz an, ritmi oluşturdu..

Ritm sandığımız gibi ses çıkartarak değil, sesleri keserek, akan giden basların, tizlerin yönünü değiştirerek oluşuyor bence.. Ahenk burada..

Bunların arasında da bir enstrüman ayrılıyor diğerlerinden.. Belki en karmaşık olanı, en olmadık ritmleri karşımıza çıkartanı darbuka evet ama benim için en güzeli cajon ( sanduka )..

Peru orijinli Küba çalgısı Cajon'un ilk kez limandaki portakal sandıklarının kenarlarına vurularak çıkarılan seslerden esinlenerek yapıldığı söylenir. (zaten ispanyol müziğinde kuvvetli bir "deniz" ve "liman" ekolü vardır) Telli telsiz, zilli, vs. moderlleri bastan tize geniş bir ses aralığı olan çalgıda , ön satıhın vidalarını sıkıp gevşeterek farklı sesler yakalamak mümkündür, ayrıca içindeki tellerin gerginliğini ayarlayabileceğiniz modeller cidden insanı insanlıktan çıkarır, uçurur..

İzleyin..